Waarschijnlijk zijn de meesten wel bekend met de principes van de Rapid Sequence induction (RSI). Deze techniek werd voor het eerst beschreven in 1970 door Stept et al. (1) En geldt sindsdien als de gouden standaard voor airway management bij niet nuchtere patiënten zoals het geval is bij de meeste spoedintubaties.  Het idee erachter is om de tijd tussen het verlies van reflexen en endotracheale intubatie met een tube zo kort mogelijk te houden. Een klassieke RSI zoals beschreven door stept et al. bestaat uit pre-oxygenatie vooraf, het gebruik van snel werkende middelen (pentothal en succinylcholine), cricoïd druk en het niet op de kap beademen tussen inductie en intubatie. (1)

Er zijn de laatste tijd een aantal nieuwe ontwikkelingen op het gebied van de moeilijk luchtweg. Zo wordt er onder andere  gewerkt aan een update van de richtlijnen van de difficult airway society (DAS) waarvan reeds een aantal concepten zijn gepubliceerd op de website. Daarnaast is er de laatste tijd in de (sociale) media veel aandacht voor de VORTEX approach van Nicholas Chrimes en Peter Fritz uit Melbourne, Australie. We zullen het een en ander aan nieuwe ontwikkelingen op het gebied van de moeilijke luchtweg nader toelichten.